KELIRU SELAWAT SYIFA'?

Penjelasan Tentang Selawat Syifa’

Dalam rawatan Islam, penggunaan doa daripada ayat-ayat al-Quran, doa-doa daripada hadith Nabi SAW atau doa-doa yang tidak mengandungi kata-kata pemujaan kepada makhluk atau mensyirikkan Allah SWT adalah diharuskan. Salah satu doa atau selawat yang sering digunapakai sebagai bacaan dalam rawatan penyakit adalah Selawat Syifa’. Bagimanapun timbul sedikit kekeliruan terhadap Selawat Syifa’ ini sehingga ada yang mengatakan selawat itu boleh membawa kepada kesyirikkan kepada Allah. Kerana itu perlulah diberikan penjelasan berikut.

1. Selawat ini namanya Selawat Syifa’ dan bukan Muhammad Syifa’. Ini bermaksud yang menjadi ikhtiar atau alat untuk mendapat kesembuhan adalah selawat dan bukannya batang tubuh Nabi Muhammad SAW.

2. Selawat ini terkenal keseluruh dunia Islam dan diamalkan di seluruh dunia khasnya di Nusantara dengan tidak menimbulkan pemahaman apa-apa kerana tidak pernah terlintas dalam hati pengenal selawat ini untuk menyandarkan pengubatan penyakit dan menyandarkan kesembuhan kepada zat Nabi Muhammad SAW.

3. Selawat ini bukan baru tercipta iaitu telah lama berlegar. Ia terdapat dalam kitab al-Tibb al-Nabawi

1 . Dalam Mukadimah pertamanya ditulis oleh Dr. Mahmud Muhammad al-Tafahi Profesor Madya di Kuliah Syariah Universiti al-Malik ‘Abd al-‘Aziz Makkah al-Mukarramah ditulis dibaris pertama mukadimahnya dengan Selawat Syifa’.

4. Jika diandaikan Selawat Syifa’ itu mengundang kesyirikkan kepada Allah seperti yang didakwa, apakah wajar selawat itu boleh berada dalam kitab terkenal al- Tibb al-Nabawi yang diterbitkan di Makkah al-Mukarramah dan ia tidak ada sebarang masalah yang diragukan. Oleh itu yang mengusahakan penerbitannya seperti yang disebutkan tadi tidak pula mempertikaikan tentang Selawat Syifa’tersebut lalu penerbitan itu diedarkan kepada bacaan awam. Jadi, dapat difahami bahawa jika selawat itu mengundang kesyirikkan kepada Allah sudah pasti ia telah dipadam atau tidak diterbitkan untuk edaran orang ramai.

5. Yang menyatakan Selawat Syifa’ itu Maha Besar kerana perkataan Tibb al- Qulub dalam selawat itu  dii‘rabkan berbagai-bagai. Apa pun yang boleh dii‘rab oleh pengkritik sepatutnya mengambil kira tajuknya. Adapun yang mengamalkan selawat ini berhujah “ tibbi” ( W ) dalam kedudukan i‘rab ialah mudaf ilaih bagi mudaf yang dihazafkan atau dibuang.

Ibn Qayyim al-Jawziyyah: Maktabah wa Matba‘ah al-Nahdah all-Hadithah al-Mamlakah al-‘Arabiyyah al-Sa‘udiyyah, Makkah al-Mukarramah. Ditulis pada halaman utama dihadapan kitab ini ditulis Mukaddimahnya. Ditahqiqkan dan ditashihkan dan dikawal selia komentarnya oleh Fadilah al-Sheikh ‘Abd al-Ghani ‘Abd al-Khaliq Profesor Usul al-Fiqh Fakulti Syariah Islamiyyah.

Pengkritik mendakwa boleh ditakdirkan dengan takdir lughawi boleh diandaikan ada perkataan yang sengaja dihazaf iaitu “

salatan” (89:!), berkedudukan maf‘ul mutlak pada waktu yang sama dia mudaf   Maka selepas itu terdapat lafaz “tibb” menjadi mudaf ilaih majrur.

Jika ini diakui bahawa boleh diterima maka itulah yang sebenarnya Selawat Syifa’ iaitu selawat rawatan bukan zat Muhammad sebagai penyembuh. Namun dikatakan pula bahawa takdir yang demikian itu tidak ada hujah dalam bahasa Arab kononnya untuk diterima pakai. Seolah-oleh mereka mengatakan bahawa tidak ada dalam bahasa Arab kaedah nahunya yang boleh berbuat demikian. Dakwaan tersebut amatlah meleset dan dakwaan kosong yang sengaja atau terlupa rujuk. Sebenarnya dalam nahu ‘Arab khasnya dalam kitab terkenal syarah Ibn ‘Aqil juzuk yang kedua bab al-Idafah ditulis dalam kitab itu sedemikian:

Maksudnya:

Terkadang dihazafkan (dibuang)

Mudaf (sandaran) dan ditinggalkan Mudaf Ilaih (yang disandarkan kepadanya) berbaris dibawah sama seperti disebut atau ditulis al-Mudaf. Akan tetapi dengan syarat yang dibuang itu ada contohnya atau imbasannya diatafkan seperti syair Arab yang tersebut. Dalam syair itu jelas perkataan “nar”(. 　) dibaca kasrah (majrur bi al-kasrah) kerana ia berkedudukan Mudaf Ilaih yang dibuang. Takdirnya “kull” ( W <). Kalau dalam syair boleh dibuat sedemikian tentulah dalam penulisan dibolehkan juga. Bukan sahaja dalam syair ‘Arab yang sememangnya menjadi hujah dalam nahu ‘Arab malah dalam al-Quran al-Karim ada ayat Allah SWT yang juga dibuang mudaf.

Firman Allah SWT dalam surah al-Anfal ayat 67:

Terjemahannya: “

Kamu menghendaki harta benda dunia (yang tidak kekal), sedang Allah menghendaki (untuk kamu pahala) akhirat. dan (ingatlah), Allah Maha Kuasa, lagi Maha Bijaksana

.” (surah al-Anfal ayat Dalam satu qiraat ada yang membacanya dengan kasrah takdirnya bagi. Ada yang mentakdirkan.

Jikalah bahawa ada kaedah bahasa Arab yang diambil daripada ayat al-Quran dan di dalam Syarah Ibn ‘Aqil bahawa diterima pakai hujah yang kuat bahawa mudaf boleh dibuang (dihazafkan) dan yang tinggal mudaf ilaih majrur bi alkasrah.

Oleh itu Selawat Syifa’ ada kalimah yang sengaja dibuang iaitu (

89:!), bacaan asalnya I‘rabnya maf‘ul mutlak mudaf dan Tibb () mudaf ilaih (majrur bi al-kasrah Qarinahnya ada dengan perkataan salli ( ), iaitu ada perkataan salli ( ( ) sebelumnya.

Salli adalah dalil yang menunjukkan ada perkataan sebanding dengannya yang dibuang iaitu salatan (8; 9:!). Dengan itu hilanglah kekeliruan dan keraguan bahawa yang menyembuhkan sebenarnya bukan Muhammad, atau zat Muhammad atau batang tubuh Muhammad yang menjadi bahan ikhtiar yang menyembuhkan ialah keberkatan selawat. Selawat adalah termasuk dalam amal soleh dan ianya tidak menyalahi syariat dan boleh diamalkan tanpa sebarang keraguan.

 Sabda Rasulullah SAW yang diiwayatkan daripada Abi Hurayrah RA:Terjemahannya:

Sesiapa yang berselawat ke atas sebanyak 1 kali, Allah SWT akan berselawat ke atasnya 10 kali ganda.

Hadith riwayat Muslim [Kitab (89:3 ), Bab no.hadith 939], j.2, h.
(ada sedikit typing error...akan diperbetulkan...)